Studentski kulturni centar osnovali su 1968. godine Beogradski univerzitet i Univerzitetski odbor saveza studenata Beograda sa inicijalnim mandatom da se omogući kulturna komunikacija studenata Beogradskog univerziteta. Godine 1992. ingerencije osnivača preuzela je Vlada Republike Srbije – Ministarstvo prosvete.
SKC je svečano otvoren 3. APRILA 1971. godine prigodnom akademijom, da bi u avanturu redovnih aktivnosti ušao maratonskim pogramom u čast 4. APRILA, Dana studenata.
Već naredne godine ova manifestacija je transformisana u Aprilske susrete - festival proširenih medija. Ovaj projekat, koji je postao sinonim za samu Ustanovu, u početku osporavan zbog izrazitog radikalizma, danas je postao standardni model rada svake ozbiljne ustanove kulture.
Osim po velikim manifestacijama intermedijalnog i interdisciplinarnog karaktera (sa kojima je ušao na velika vrata beogradskog kulturnog života sedamdesetih godina prošlog veka), praksom umetničkih radionica, osnivanjem istraživačkih grupa i davanjem podrške različitim fanovskim projektima i demo produkcijama, SKC je ponovo i na neponovljiv način profilisao beogradsku kulturnu scenu i tokom naredne decenije. Isto tako je ostvarenim međunarodnim kontaktima i programima i u devedesetim davao primer uspešnog probijanja kulturne blokade... Ali, ako možda, sa svakom novom decenijom u koju ulazi, SKC pomalo gubi auru jedinstvenosti i sve se više ogleda u programima i praksi novih ili transformisanih ustanova u Beogradu, moglo bi se reći da je to rezultat njegove uspešnosti, odnosno, posledica činjenice da je toliko mnogo ljudi, sadašnjih poslenika u kulturi, svoja prva radna iskustva sticalo u Studentskom kulturnom centru, uvek otvorenom za nove ljude i ideje. Pedesetak ljudi svakodnevno, sa većomm ili manjom posvećenošću, i danas radi na realizaciji oko 1000 programa godišnje, odnosno na tome da brojnim pojedinacima, grupama i institucijama, omogući da svoje radove, autorske projekte i zamisli relizuju, ili da svoja ubeđenja predstave publici.
Aktivnosti SKC-a odvijaju se prema godišnjim planovima koje koncipiraju urednici pojedinačnih programa čiji broj je, međutim, promenljiv, kako bi se pravovremeno odreagovalo na „pritiske“ stvarne kulturne scene, kao što su promenljivi i profili i tzv. nezamenljivih programa u zavisnosti od afiniteta aktuelnih urednika i aktivnih redakcijskih saradnika.
Javnost se o odvijanju programa obaveštava putem mesečnog biltena SKiCa, saopštenjima za medije i pojedinačnim pratećim propagandnim materijalima.