Pisac: Valerija Šulcova i Roman Olekšak , Režija: Tatjana Mandić Rigonat
Vladica Milosavljević
Goran Jevtić
Branka Petrić
Nenad Heraković
Katarina Marković
Prevod drame na srpski: Elio Rigonat, Asistent scenograf: Branko Cvijić, Kostimograf: Nataša Šarić, Dizajn tona: Zoran Jerković
Dramska situacija predstave je zamišljeni susret dvoje vrlo stvarnih ljudi tokom snimanja šou programa: Leni Rifenštal i Džonija Karsona, američkog TV voditelja i komičara. Leni želi da promoviše svoju knjigu Poslednji Nubi i sebe rehabilutuje kao umetnika, a Džoni Karson da je suoči sa njenom prošlošću i činjenicom da je bila Hitlerov omiljeni režiser čiji su filmovi doprineli stvaranju njegovog kulta i estetizaciji nacizma. Projekat Leni Rifenštal otvara brojna pitanja aktuelna u današnjem vremenu: odnos umetnosti i propagande, novinarstva i propagande, odgovornosti i manipulativnosti umetnika i novinara, snage medija poput filma i televizije u formiranju političkih stavova gledalaca.Kako razlikujemo dobro i zlo kada su u pitanju istorijski procesi i političke ideje u trenutku kada se istorija događa? Da li je lepota povezana sa idejom dobra ili estetski fenomen egzistira izvan i mimo etičke komponente? Da li je svaki umetnički čin nužno i politički čin? Da li je održiva priča koju je Leni Rifenštal u godinama posle Drugog svetskog rata ponavljala – da je nju uvek zanimala isključivo lepota, harmonija? Da li tok-šou žovijalno doprinosi rehabilitaciji i afirmaciji civilizacijski neprihvatljivih stavova? Stavlja li se voditelj svesno ili nesvesno u ulogu koja je bila istorijska uloga Leni Rifenštal u odnosu na Hitlera? Ova i brojna druga pitanja kojima autori dramskog teksta vešto komponuju provokativnu misaonu matricu čine projekat Leni za mene kao umetnika višestruko inspirativnim i polemičkim.