Čarobnjak iz Sombora

Predstava „Čarobnjak“, o Tomasu Manu, vodi nas u svet piščevih teskoba i doživljaja, tražeći saradnju publike pri dočaravanju, što biografskih, to i zamišljenih, elemanata života ovog velikana.

„Jedino što mislim da je važno u pristupu ovoj predstavi jeste da ona nije koncipirana kao biografija Tomasa Mana, i da ovu pozorišnu igru prihvatite kao upravo to, igru, a ne stvarnost. Drugih zahteva nemam, niti ću ih tražiti”  Fedor Šili, autor

Odmah na početku, dočekuje nas Svetozar Cvetković (koji će prikazati uloge Gete-a i Samjuel Fišera) pozivajući publiku na sudelovanje u stvaranju dela i njegove atmosfere istovremeno nas harizmatično opuštajući i oslobađajući treme koju smo, čak i mi kao publika, uspeli da doživimo tokom ove predstave.

Taj sam početak nam ukazuje na jednostavnost u režiji koja zahteva kako talenat samih glumaca, tako i imaginaciju publike, time, po mom mišljenju, istovremeno odajuću počast piščevoj moći imaginacije koja također nema pomoć specijalnih i glamuroznih efekata ne bi li izrazila svoju umetničku misao.

„Paradoks jednostavnosti je u tome što se do nje dolazi najteže. Jednostavnost kao cilj koji se postiže. Jednostavnost kao sredstvo, kao prostor u kojem sve postaje moguće. Jednostavnost kao početak i kraj. Kao kreativnost. Kao oblik. Oslobođenje od suvišnog i svođenje na ono najnužnije što je potrebno da bi se ispričala priča. Time se otvara prostor za asocijacije, imaginaciju i neočekivane nivoe značenja.“ Boris Liješević, režiser.

Ovakva jednostavnost u prikazu primorala je glumački tim da pokaže svoje umeće u prikazivanju više uloga, gde se Marko Marković po običaju bez problema prikazao kao tri različite osobe – Hans Gerlingen, Hans Gerlingen mlađi i Mihail Man.

Isto to je uradila i, ovog puta, Ivana V. Jovanović umesto Tatrjane Šanta, u ulozi Marije Albreht, Katje Man i Mihail Man-a.

To prikazivanje Mihail Man-a kroz glumu dvoje različitih glumaca, umesto da zbuni kako bi se očekivalo, samo je približilo sliku o ovom liku publici.

Saša Torlaković u ulozi Tomasa Mana opčinio je publiku mimikom lica i pogledom koji je izražavao sva emocionalna stanja kroz koja je pisac u ovoj priči prolazio.

Radoje Čupić u ulozi Hajnrih Mana je svojim specifičnim izgledom i glumom oslikao način na koji je ovaj pisac predstavljen u delu, što se odlično uklopilo i u deo predstave koji je bio pesma, što treba da se čuje i doživi uživo, ali recimo još samo ovo, a da ne otkrivamo previše:

„Što lice, moj sine, prestrašen skri?-

Oče zar ne vidiš ti

Vilinskog kralja? Gle krune, gle skut!-

Moj sine, to magla se vije uz put.“

Autor: Ana Davidov