Kulturni centar Pančeva

Istorijat Kulturnog centra neraskidivo je vezan za pozorišni život u Pančevu koji traje oko 250 godina. Prikazivanje pozorišnih predstava na srpskom jeziku vezuje se za „oca srpskog pozorišta”, Joakima Vujića, koji je u Pančevu boravio i radio od 1824. godine. Zlatno doba pančevačkog teatra bile su četrdesete godine XIX veka kada je Nikola Đurković osnovao pozorišnu družinu sa svim karakteristikama stalnog pozorišta. Od 50-ih godina, pa sve do sloma monarhije 1918. godine, na pančevačkoj sceni nastupali su putujući teatri sa predstavama na srpskohrvatskom, mađarskom i nemačkom jeziku.

Početkom 1945. godine profesionalno pozorište koje radi u Pančevu postaje sekcija Vojvođanskog pozorišta u Novom Sadu. Rešenjem Komisije za eksproprijaciju Gradskog narodnog odbora, zgrada imućnog trgovca Oskara Fišgrunda je oduzeta oktobra 1947. godine, kao opštenarodna imovina a za potrebe pozorišta. Iste godine 28. decembra završena je pozorišna zgrada koja je brojala 600 sedišta i imala balkon. Ovo zdanje je danas poznato kao Kulturni centar Pančeva. Umetnički ansambl tada je brojao oko 25 članova, a u pojedinim periodima bilo je zaposleno i preko 70 ljudi. U vremenu od 1944 – 1956. održano je blizu 2.000 pozorišnih predstava na matičnoj sceni, i 425 gostovanja.

Odlukom Narodnog odbora opštine od 28.02.1956. god. ukida se Narodno pozorište i pretvara u Dom kulture. Ova odluka tadašnjih političkih vlasti u Pančevu imaće dalekosežne posledice po kulturni život grada. Institucija je dobila ime Centar za kulturu „Olga Petrov” Pančevo. U godinama koje slede pozorišni život se odvijao usporeno, retka gostovanja drugih pozorišta trebala su da stvore utisak da kulturne ponude ima, a sporadični koncerti klasične muzike, koji su se najčešće odvijali u Velikoj galeriji, današnjoj Galeriji savremene umetnosti, imali su isključivo edukativni karakter (najčešće su nastupali učenici muzičke škole).

Osamdesetih godina prošlog veka kulturni život dobija nov podsticaj. Otvara se dečija scena, putujuća lutkarska trupa i 1988. dečije pozorište „Trubač” pri Centru.

Devedeste godine prošlog veka Centar dočekuje u novom ruhu. Izvršena je rekonstrukcija zgrade (kapacitet dvorane je 380 sedišta, uklonjeni su balkoni, renovirani su foaje i biletarnica) i Centar za kulturu „Olga Petrov” menja naziv u Centar za kulturu Pančeva. U produkcijskom smislu, Centar se više okreće likovnoj sceni i to kroz manifestaciju Pančevačka izložba jugoslovenske skulpture koja vremenom menja naziv u Bijenale vizuelnih umetnosti, da bi 2006. još jednom promenila ime u Bijenale umetnosti.

Počev od 2006. godine, još jednom se menja naziv u Kulturni centar Pančeva. Od tada do danas Centar dinamičnije posluje, ima bogat, raznovrstan i kvalitetan program, pojačava se investiciona aktivnost, i kao rezultat toga krajem 2006. godine gradi nova zgrada izabinskog prostora. Istovremeno, Centar počinje da stvara sopstvenu produkciju, pre svega na planu pozorišta, osnivanjem dečje scene „Pođi tuda...”., širi svoje deltanosti na oblast izdavaštva i postprodukcije, ostvaruje saradnju sa najpoznatijim pozorištima u zemlji i realizuje više uspešnih koprodukcijskih predstava, i za svoje programe postaje nosilac brojnih priznanja, poput Nagrade "Artmagazina" za najbolju galeriju (Galerija savremene umetnosti pri Kulturnom centru) za 2009. godinu i mnogih drugih.

Za Kulturni centar Pančeva 2014. godina bila je posebno uspešna, zasigurno jedna od najuspešnijih godina rada u proteklih dve decenije. Imali smo zapažene rezultate na svim poljima umetničkog stvaralašta koje kao institucija pokrivamo.

Centar za ekonomska istrazivanja iz Beograda uvrstio nas je u red najboljih firmi u Srbiji za 2013/2014. godinu.

Na polju dramskog stvaralaštva je uspešno realizovana koprodukcija sa Narodnim pozorištem. Predstava "Majka Hrabrost" Bertolda Brehta u režiji Ane Tomović sa Dušankom Stojanović Gild u naslovnoj ulozi bila je pozorišni događaj sezone.

Na polju likovnog stvaralaštva održano je 16. Bijenale vizuelnih umetnosti pod nazoivom: Linije vremena - dokumenti 1981-2012. koje je predstavilo radove preko sedamdeset umetnika iz zemlje i inostranstva. Za tu priliku podignuta je i galerija od 52 kvadratna metra poznata kao Stakleni paviljon ispred Narodnog muzeja, a koji je trajno postavljen u Narodnoj bašti.

Na polju muzičkog stvaralašta održana su tri velika festivala: Džez festival, Ethno.com i Klasik fest. Okupili su vodeće svetske umetnike od kojih su neki prvi put nastupali u Srbiji.

Oboren je i rekord po broju koncerata u poslednjih dvadeset godina rada ove institucije: preko stotinu. Snimljen je jedan dokumentarni film o istoriji Bijenala u režiji našeg kolege Radiše Stanišića: "Triptih o liniji i vremenu". Prikazan je veliki broj domaćih i stranih filmova, održano je mnoštvo ciklusa stranog filma. Rađene su i brojne radionice.

Učestvovali smo i u realizaciji prvog pančevačkog filmskog festivala PAFF.

Na polju dečjeg stvaralaštva uspešno je realizovan Međunarodni bijenale dečjeg izraza BUDI. Pokrenuta je izrada prve strategije u našej zemlji o unapređenju dečjeg stvaralaštva 2015-2020.

Objavili smo, između ostalog, dve značajne monografske publikacije: "Prvih pola veka" - monografija o radu KCP u proteklih 50 godina i Katalog 16. Bijenala. Naše izdavaštvo predstavili smo u Hrvatskoj i Makedoniji i na 59. međunarodnom sajmu knjiga u Beogradu.

Na svim mogućim konkursima u ovoj zemlji dobili smo sredstva u visini od preko 13.000.000.00 dinara što je rekord za jednu ustanovu kulture u našem gradu. Imali smo godišnju posetu od preko 120 000 ljudi.