Veliki Getsbi

Vrsni dramatičar Hristo Bojčev je jedno od najznačajnijih dela američke književnosti, roman „Veliki Getsbi“ S.F. Ficdžeralda, pretočio u pozorišnu formu. Kroz istoimene filmove Sidnija Polaka (sa Robertom Retfordom u glavnoj ulozi) i Baza Lurmana ( sa Leonardom Dikaprijem kao Getsbijem) roman je dokazao svoju nesumnjivu filmsku podatnost. Hristo Bojčev pronašao je pravi teatarski ključ za pričanje velike priče, u nekom smislu – ključ dijametralno suprotan onom koji imaju odlični pomenuti filmski scenariji. Hristo Bojčev razgrće atraktivnost masovnih skupih zabava koje je Getsbi u vreme prohibicije priređivao u svom velelepnom njujorškom domu i dolazi do snažnog uporišta za svoju dramu u Ficdžeraldovoj pre svega antiratnoj ljubavnoj priči između Getsbija i njegove Dejzi.

Hristo Bojčev utemeljuje svoju dramu na činjenici da su dva glavna junaka, Džej Getsbi i Nik Karavej, bili vojnici u Prvom svetskom ratu, a taj rat je iz korena promenio njihove živote. I svi ostali likovi u drami svu na svoj način poredni ratni stradalnici. Ima li vremena u kojem nema smisla progovoriti protiv rata? Ima li smisla u remek delu „Veliki Getsbi“ u današnjem trenutku akcentovati nešto drugo, a ne potrebu da sačuvamo ljude od ratnog zla? Džej Getsbi bio je spreman da sve, pa i svoj život, da za ženu koju je voleo. Snaga njegove ljubavi nesumnjivo uzdiže priču u potresne visine koje su važne kad je melodramski žanr u pitanju.